වෙසෙස් බූන්දි
"සංහාරයේ අපායෙන් ජීවිතයේ දෙව්ලොවට"- සමූලඝාතනයන්ගෙන් දිවි ගලවා ගත්තවුන්ගේ කතා තුනක්.
බූන්දි, 06:20:17
මිනිස් වග පසුකර පැමිණි ආදි ම්ලේච්ඡ යුගයන්ට වඩා දියුණු යයි සම්මත පසුගිය ශතවර්ෂයක කාලය තුළ, මිනිසා විසින් ඒ කිසිදු කාලයකට වඩා කුරිරුතම සංහාර යාන්ත්‍රණයන් අත්හදා බැලූ බව කෙසේ නම් විශ්වාස කරන්නද? එහෙත් සිදු වූයේ එයයි!
ජයග්‍රාහකයින්ගේ ලැයිස්තු වලට අනුව හිට්ලර් සහ ස්ටාලින් ප්‍රමුඛ පිරිස් මානව වර්ගයාට එරෙහිව විශාලතම විනාශය කරවූවෝ වෙති. එහෙත් එකී ලැයිස්තුවෙන් පිටත පිහිටි ගුවන්තනාමෝ හිරකඳවුර, ඇමරිකාව විසින් විවිධ රටවල පවත්වාගෙන යන රහස් වධකාගාර සහ ඊනියා ත්‍රස්ත මර්ධනය වෙනුවෙන් යැයි පවසමින් සිදුකරන අනේකවිධ වධබන්ධන, මරණය, වේදනාව හා භයංකාරත්වය චිත්‍රණය කිරීමට නිල ඉතිහාස රචකයන්ට වේලාව සොයා ගත හැකි වේදැයි අප නොදන්නෙමු. එබැව් සිහිපත් කරමින් ම අපි "සංහාරයේ" කුරිරු මුව දොරින් අපගේ කතාවට පිවිසෙන්නෙමු.
දෙවන ලෝක යුධ සම‍යේ, "හෝලෝකොස්ට්" නමින් අප දන්නා මිලියන හයක යුදෙව් සමූලඝාතනයේ සංවත්සරය නිමිතිකොට ගෙන එංගලන්තයේ ද ගාඩියන් පුවත්පවත පළකල ලිපියක් (Genocide survivors speak of horrors of the Holocaust, Cambodia and Rwanda) මේ කතාවට පාදක වේ. ජර්මනියේ, රුවන්ඩාවේ හා කාම්බෝජයේ සිදුවූ සමූලඝාතනයන් අතරතුර පණබේරාගත් තිදෙනෙකුගේ කතා ඊට ඇතුළත් ය.
අතිශය දරුණු වධවේදනාවන්ගෙන් පිරි මරණයකට තමන්ට මුහුණදීමට තිබෙන බැව් සක්සුදක් සේ දැනගෙන ජීවත්වීම භයංකර මරණයකට වඩා වේදනාකාරීය. බිහිසුණුය. සිය නෑසියන්- හිත මිත්‍රාදීන් අමු අමුවේ ඝාතනය වෙද්දී, ඊළඟ වාරය තමන්ට බව දැනුවත්ව ජීවත් වීම කෙබඳු නම් අත්දැකිමක් ද? එහෙත්, එක්වනම අහම්බයකින් ඔබ දිවි ගලවා ගනියි නම් එයට ඔබ කියන්නේ "වාසනාවකින්" දිවි ගලවා ගත් බවද? නොඑසේනම් එය "දේව හාස්කමක්" ද?
රුවන්ඩාව
හෙදියක් වන්නට සිහින මවමින් සිටි සොපී මසබේ මසරෙකා තමන්ගේ සියළු සිහින අතහැර දැමුවාය. විවාහ වී දරුවන් ලබා සතුටින් ජීවත් වීමේ සිහිනය ඈ සියතින් ම ගබ්සා කර ගත්තාය. තමන් ආදරය කළ තමා වටා සිටි සියළුදෙනා දෑස් ඉදිරිපිටම කුරිරු ලෙස ඝාතනය වන අයුරු දුටු ඇය ජීවත්වීමට ලද වාසනාව, අවාසනාවක් බව අත්දුටුවාය. ටුට්සි ජාතික සොපී මසරෙකාගේ පවුලේ සාමාජිකයින් සියල්ලෝ 1994 රුවන්ඩා සමූලඝාතනයට ගොදුරු වූහ. රුවන්ඩාවේ හුටු ගෝත්‍රිකයින් විසින් ටුට්සි ගෝත්‍රිකයින් මිලියනයකට ආසන්න ප්‍රමානයක් දින සියයක් ඇතුලත මොට ආයුධ භාවිතා කොට මරා දැමිණි. රුවන්ඩා ජනගහනයෙන් සියයට විස්සකට ආසන්න ප්‍රමාණයක් මානව ඉතිහාසයේ ම්ලේච්ඡතම ඉරණම අත්විදිද්දී ඊනියා ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව ද එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය ද සාමූහික තීරණයකට ඒමට නොහැකිව ලතැවුණහ.
සොපී මසබේ මසරෙකා
[Photograph: Sean Smith for the Guardian]
පාදිලිවරයෙකු වූ මසරෙකාගේ පියාගේ අදහසට අනුව පවුලේ සියළුම දෙනා විසිර ගියේ පැතිරෙන හිංසනයෙන් ගැලවීම සඳහාය. සියළු දෙනාගේම සුභසිද්ධිය වෙනුවෙන් සියළුම දෙනා යාඥා කළත් නැවතත් එකිනෙකාට හමුවීමේ අවස්ථාවක් උදාවූයේ නැත. වරක් මසරෙකා කැලයේ සැගවී සිටියදී සර්පයෙකු දෂ්ඨකළ නිසා නැවත නිවසට ඒමට තීරණය කළාය. එසේ නැවත පැමිණෙන විට ඇගේ නිවස අවට සියළුම දෙනා ඝාතනය කිරීමට පෙළගස්වා වළකට දමමින් තිබුණි. ඇයව දුටු ඇගේ සොහොයුරෙකු ඇයට එතැනට නොපැමිණෙන ලෙස දන්වා සිටියේය. තවත් වරක් සොල්දාදුවෙකුට අල්ලස් ලබාදීමෙන් ද තවත් වරක් වෙඩිතබන ලද තුවක්කුවේ සිදුවූ දෝෂයක් නිසා ද ඇගේ ජීවිතය ආරක්ෂා කරගැනීමේ "වාසනාව" ඇයට හිමිවිය.
ටුට්සි පිටුවහලුන්ගෙන් සමන්විත වුණු රුවන්ඩා දේශප්‍රේමී පෙරමුණු විසින් දියත් කෙරුණු සන්නද්ධ ප්‍රතිප්‍රහාර හේතුකොට ගෙන ක්‍රම ක්‍රමයෙන් සමස්ත රුවන්ඩාවම සිය පාලනයට යටත්කර ගත්පසු ටුට්සි වර්ගසංහාරය අවසන් විය.
ටුට්සි සමූල ඝාතනයෙන් වසර දහයකට පසුව, ඇය මිනීවලකින් ඇගේ පවුලේ අයගේ ඇටකටු සොයාගත්තාය. දශක දෙකකට පසුව, තවමත් ඇයගේ දෑසට කදුළු එන්නේ කුමන වෙලාවකදැයි කීමට ඇයවත් නොදන්නීය.
කාම්බෝජය
සමාජවාදයේ නාමයෙන් සිදුකළ කාම්බෝජයේ පොල්පොට් විසින් සිදුකළ ඝාතන ඉතිහාසයේ තවත් කළුපැල්ලමක් සටහන් කරයි. මිලියන අටක ජනගහනයෙන් මිලියන 1.5ක පමණ ප්‍රමාණයක් කෘෘර ලෙස ඝාතනය කෙරුණු කෙමරුජ් පාලන සමයේදී ඝාතකයින් අතට හසුවන විට, සොක්පෙල් ඩින්ගේ වයස අවුරුදු 18ක් පමණය. කෘෂිකාර්මිකව ස්වයංපෝෂිත කරනවායැයි යන උතෝපියානු අදහසකින් රටේ සියළුම දෙනා සමජාතීකරණය කිරීම පොල්පොට්ගේ අදහස විය.
"ඔවුන් එය නම් කළේ 'බිංදුවේ වසර' (year Zero) කියලා, හරියට අඳුරු යුගයට ගියා වගේ. පිටත ලෝකය එක්ක කිසිම සම්බන්ධයක් තිබුණෙ නැහැ. ඔවුන් අපිට සැළකුවේ තිරිසන් සතුන්ට වගේ, අපිව හරක් රංචුවක් වගේ මහන්සි කළා, අන්තිමට අධික මහන්සිය හරි අධික කුසගින්න හින්දා හරි ගොඩාක් දෙනා මැරුණා" සොක්පල් මතකය අවදි කරයි.
සොක්පල් ඩින්ගේ ආච්චි මිය ගියේ ඔහුගේ දෑත මතමය. දැනටත් ඔහු ඇයගේ මිනී අළු සුරක්ෂිතව තබාගෙන සිටියි. ආච්චීගෙන් පසුව ඔහුගේ සිව්හැවිරිදි සහෝදරයා මියගියේ මැලේරියා රෝගය වැළදීමෙනි.
"ඔවුන් සියළුදෙනා මිය යනදෙස බලා සිටි මට සිතුනේ ඔවුන් වාසනාවන්තයන් ලෙසයි, ඔවුන් මේ අතොරක් නැති වදවේදනාවන්ගෙන් නිදහස් වුණා, ඒත් අවාසනාවන්ත මා හට තව තවත් ඒවාට ගොදුරුවෙන්නට නියමිතව තිබුණා."
1979 වසරේදී වියට්නාමය විසින් සිදුකළ ආක්‍රමණයෙන් පසු කෙමරුජ් පාලනය අවසන් වූ අතර සොක්පල් ඩින් ඇතුලු පිරිසට නිදහස ලැබිණි. වසර 30කටත් එහා අතීතයේ සිදුවූ අමිහිරි සිදුවීම් තවමත් ඔහුගේ මතකයෙන් ඉවතට ගොස් නොමැත.
ජර්මනිය
ෆ්‍රෙඩී නොලර්ට, කුප්‍රකට අවුට්ස්විච් බලා යන දුම්රියට ගොඩවන්නට බලකෙරෙන්නේ එහි ගිය දහස් ගණනකට පොදුවූ 'නොඑන ගමන්' ඉරණමට යටත්වය.
"අපි ගිය දුම්රියේ පෙට්ටි 10ක් තිබුණා, ඒවයේ සිය ගණනක් මිනිස්සු පුරවලා දාලා තිබුණා. අපි පුළුවන් තරම් උත්සාහ කරා ගොඩාක් අසරණ වෙලා හිටපු කුඩා ළමයි, වයසක අය සහ කාන්තාවන්ට තෙරපීම අවම කරන්න, ඒත් අවාසනාවකට ගමනාන්තය වෙන කොට කුඩා ළමයෙක් සහ මහළු අය තිදෙනෙක් මරණයට පත්වෙලා තිබුණා.
ඔවුන් අපිව (තරුණයින්) නාවලා, කොන්ඩේ රැවුල කපලා, අංක කෙටුවා. ළමුන් කාන්තාවන් හා වයසක පිරිස් ගෑස් උදුන්වල දාලා මරලා දානවා කියලා අහන්න ලැබුණා. අපි දැනගෙන හිටියේ ජර්මනිය කියන්නේ බොහොම උසස් සංස්කෘතියක් තිබෙන රටක් කියලා, ඒක නිසා මුලින්ම මේවා විශ්වාස කරන්නත් බැරි වුණා. ඒත් මිනී පිච්චෙන ගන්ධය හතර අතේ පැතිරෙන කොට මේ කියන්නෙ බොරු නෙවෙයි කියලා තේරුණා"
ෆ්‍රෙඩී නොලර් හෙවත් 157103- අංකයක් බවට පත් වූ මිනිසා
අවුට්ස්විච් කඳවුරේ රඳවා ගෙන සිටි ළමුන්- 1945 ජනවාරි 27 වන දින සෝවියට් හමුදා විසින් කඳවුර ගලවා ගැනීමෙන් පසු. ජනවාරි 27 "හෝලෝකොස්ට් සමරු දිනය" ලෙස නම් කෙරුණේ සමූලඝාතනය පරාජය කරනු ලැබීම සංකේතාත්මකව ස්මරණය කරනු පිණිසයි.
දිගින් දිගටම බර වැඩ සහ කුසගින්නේ සිටීම නිසා පමණක් නොව රුසියානුවන් පැමිණෙන විට සිදුකළ "මරණයේ පා ගමනේ"දීවත් (Death March Evacuation : [වැඩිදුර කියවන්න] ) මිය නොගොස් සිටීමට නොලර් ශක්තිමත් විය. මිත්‍රපාර්ශ්වික හමුදා ප්‍රහාර වැඩිවු 1945 වසරේ මුල්සමයේ බර්ගන් බෙලසන් නම් සිරකඳවුර දැඩි ආහාර හිඟයකට මුහුණ පෑවේය. අමු අල සොයා පොළොව හෑරීමේ සිට තියුණු ගල් මුල් වලින් මියගිය මිනිස් සිරුරු කොටස් කඩා පුළුස්සා කෑමට තරම් තත්ත්වය දරුණු විය.
"සදාචාරයක් පවතින තත්ත්වයක් නෙවෙයි ඒක...!" නොලර් පවසයි.
1945 අප්‍රේල් මාසයේදී බ්‍රිතාන්‍ය හමුදාවන් පැමිණ සිරකරුවන් නිදහස් කරගන්නා ලදී.
ලෝකයේ කලාප ත්‍රිත්වයක සිදුවූ මනුෂ්‍යයින්ට එරෙහි දරුණු සංහාර ත්‍රිත්වයක සංකේතාත්මක අත්දැකීම් එලෙසය. දැනට අනූ දෙහැවිදිරි ෆ්‍රෙඩී නොලර් විසින් හෝලෝකොස්ට් අත්දැකීම් පිළිබද පාසැල් දේශන පවත්වමින් සිටියි. සොක්පල් ඩින් විසින් සිය අත්දැකීම් ඇතුලත් කෘතියක් රචනා කරමින් සිටියි. විවාහ නොවීමට හෝ දරුවන් නොලැබීමට සිතා සිටි මසරෙකා අවසානයේ තමන් සිත වෙනස් කොට ගෙන මේ වන විට විවාහ වී දරුවන් තිදෙනෙකුගේ මවක් වී සිටියි.
මේ ඔවුන්ගේ කතාවයි. (බලන්න- "Forgive or forget" | ගාඩියන් වෙබ් අඩවිය තැනූ වීඩියෝව)
මරණය පිළිබඳ සමීප අත්දැකීම් වැලලී ඇති අප වැනි රටක මිනිසුන්ගේ අත්දැකීම් මීට වඩා වෙනස් යැයි සිතන්නේ කෙසේද?
උක්ත සංහාරයන් තුනෙන් දෙකක් ම වර්ගවාදයේ ප්‍රතිඵලයන් ය. කාම්බෝජ අත්දැකීම අධි-දෘෂ්ටිවාදී මුග්ධකමකි. වර්ගවාදයටත් මුග්ධභාවයටත් සිදු කළ හැකි විනාශයේ තරම මේ ඉතිහාස කතා අපට පෙන්වා දෙයි. ඒවායෙන් ලබා ගත යුත්තේ "ආතල්" නොව "පාඩම්" ය...!
ජයග්‍රාහකයින්ගේ ලැයිස්තු වලට අනුව හිට්ලර් සහ ස්ටාලින් ප්‍රමුඛ පිරිස් මානව වර්ගයාට එරෙහිව විශාලතම විනාශය කරවූවෝ වෙති. එහෙත් එකී ලැයිස්තුවෙන් පිටත පිහිටි ගුවන්තනාමෝ හිරකඳවුර, ඇමරිකාව විසින් විවිධ රටවල පවත්වාගෙන යන රහස් වධකාගාර සහ ඊනියා ත්‍රස්ත මර්ධනය වෙනුවෙන් යැයි පවසමින් සිදුකරන අනේකවිධ වධබන්ධන, මරණය, වේදනාව හා භයංකාරත්වය චිත්‍රණය කිරීමට නිල ඉතිහාස රචකයන්ට වේලාව සොයා ගත හැකි වේදැයි අප නොදන්නෙමු. එබැව් සිහිපත් කරමින් ම අපි "සංහාරයේ" කුරිරු මුව දොරින් අපගේ කතාවට පිවිසෙන්නෙමු.
දෙවන ලෝක යුධ සම‍යේ, "හෝලෝකොස්ට්" නමින් අප දන්නා මිලියන හයක යුදෙව් සමූලඝාතනයේ සංවත්සරය නිමිතිකොට ගෙන එංගලන්තයේ ද ගාඩියන් පුවත්පවත පළකල ලිපියක් (Genocide survivors speak of horrors of the Holocaust, Cambodia and Rwanda) මේ කතාවට පාදක වේ. ජර්මනියේ, රුවන්ඩාවේ හා කාම්බෝජයේ සිදුවූ සමූලඝාතනයන් අතරතුර පණබේරාගත් තිදෙනෙකුගේ කතා ඊට ඇතුළත් ය.
අතිශය දරුණු වධවේදනාවන්ගෙන් පිරි මරණයකට තමන්ට මුහුණදීමට තිබෙන බැව් සක්සුදක් සේ දැනගෙන ජීවත්වීම භයංකර මරණයකට වඩා වේදනාකාරීය. බිහිසුණුය. සිය නෑසියන්- හිත මිත්‍රාදීන් අමු අමුවේ ඝාතනය වෙද්දී, ඊළඟ වාරය තමන්ට බව දැනුවත්ව ජීවත් වීම කෙබඳු නම් අත්දැකිමක් ද? එහෙත්, එක්වනම අහම්බයකින් ඔබ දිවි ගලවා ගනියි නම් එයට ඔබ කියන්නේ "වාසනාවකින්" දිවි ගලවා ගත් බවද? නොඑසේනම් එය "දේව හාස්කමක්" ද?
රුවන්ඩාව
හෙදියක් වන්නට සිහින මවමින් සිටි සොපී මසබේ මසරෙකා තමන්ගේ සියළු සිහින අතහැර දැමුවාය. විවාහ වී දරුවන් ලබා සතුටින් ජීවත් වීමේ සිහිනය ඈ සියතින් ම ගබ්සා කර ගත්තාය. තමන් ආදරය කළ තමා වටා සිටි සියළුදෙනා දෑස් ඉදිරිපිටම කුරිරු ලෙස ඝාතනය වන අයුරු දුටු ඇය ජීවත්වීමට ලද වාසනාව, අවාසනාවක් බව අත්දුටුවාය. ටුට්සි ජාතික සොපී මසරෙකාගේ පවුලේ සාමාජිකයින් සියල්ලෝ 1994 රුවන්ඩා සමූලඝාතනයට ගොදුරු වූහ. රුවන්ඩාවේ හුටු ගෝත්‍රිකයින් විසින් ටුට්සි ගෝත්‍රිකයින් මිලියනයකට ආසන්න ප්‍රමානයක් දින සියයක් ඇතුලත මොට ආයුධ භාවිතා කොට මරා දැමිණි. රුවන්ඩා ජනගහනයෙන් සියයට විස්සකට ආසන්න ප්‍රමාණයක් මානව ඉතිහාසයේ ම්ලේච්ඡතම ඉරණම අත්විදිද්දී ඊනියා ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව ද එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය ද සාමූහික තීරණයකට ඒමට නොහැකිව ලතැවුණහ.
සොපී මසබේ මසරෙකා
[Photograph: Sean Smith for the Guardian]
පාදිලිවරයෙකු වූ මසරෙකාගේ පියාගේ අදහසට අනුව පවුලේ සියළුම දෙනා විසිර ගියේ පැතිරෙන හිංසනයෙන් ගැලවීම සඳහාය. සියළු දෙනාගේම සුභසිද්ධිය වෙනුවෙන් සියළුම දෙනා යාඥා කළත් නැවතත් එකිනෙකාට හමුවීමේ අවස්ථාවක් උදාවූයේ නැත. වරක් මසරෙකා කැලයේ සැගවී සිටියදී සර්පයෙකු දෂ්ඨකළ නිසා නැවත නිවසට ඒමට තීරණය කළාය. එසේ නැවත පැමිණෙන විට ඇගේ නිවස අවට සියළුම දෙනා ඝාතනය කිරීමට පෙළගස්වා වළකට දමමින් තිබුණි. ඇයව දුටු ඇගේ සොහොයුරෙකු ඇයට එතැනට නොපැමිණෙන ලෙස දන්වා සිටියේය. තවත් වරක් සොල්දාදුවෙකුට අල්ලස් ලබාදීමෙන් ද තවත් වරක් වෙඩිතබන ලද තුවක්කුවේ සිදුවූ දෝෂයක් නිසා ද ඇගේ ජීවිතය ආරක්ෂා කරගැනීමේ "වාසනාව" ඇයට හිමිවිය.
ටුට්සි පිටුවහලුන්ගෙන් සමන්විත වුණු රුවන්ඩා දේශප්‍රේමී පෙරමුණු විසින් දියත් කෙරුණු සන්නද්ධ ප්‍රතිප්‍රහාර හේතුකොට ගෙන ක්‍රම ක්‍රමයෙන් සමස්ත රුවන්ඩාවම සිය පාලනයට යටත්කර ගත්පසු ටුට්සි වර්ගසංහාරය අවසන් විය.
ටුට්සි සමූල ඝාතනයෙන් වසර දහයකට පසුව, ඇය මිනීවලකින් ඇගේ පවුලේ අයගේ ඇටකටු සොයාගත්තාය. දශක දෙකකට පසුව, තවමත් ඇයගේ දෑසට කදුළු එන්නේ කුමන වෙලාවකදැයි කීමට ඇයවත් නොදන්නීය.
කාම්බෝජය
සමාජවාදයේ නාමයෙන් සිදුකළ කාම්බෝජයේ පොල්පොට් විසින් සිදුකළ ඝාතන ඉතිහාසයේ තවත් කළුපැල්ලමක් සටහන් කරයි. මිලියන අටක ජනගහනයෙන් මිලියන 1.5ක පමණ ප්‍රමාණයක් කෘෘර ලෙස ඝාතනය කෙරුණු කෙමරුජ් පාලන සමයේදී ඝාතකයින් අතට හසුවන විට, සොක්පෙල් ඩින්ගේ වයස අවුරුදු 18ක් පමණය. කෘෂිකාර්මිකව ස්වයංපෝෂිත කරනවායැයි යන උතෝපියානු අදහසකින් රටේ සියළුම දෙනා සමජාතීකරණය කිරීම පොල්පොට්ගේ අදහස විය.
"ඔවුන් එය නම් කළේ 'බිංදුවේ වසර' (year Zero) කියලා, හරියට අඳුරු යුගයට ගියා වගේ. පිටත ලෝකය එක්ක කිසිම සම්බන්ධයක් තිබුණෙ නැහැ. ඔවුන් අපිට සැළකුවේ තිරිසන් සතුන්ට වගේ, අපිව හරක් රංචුවක් වගේ මහන්සි කළා, අන්තිමට අධික මහන්සිය හරි අධික කුසගින්න හින්දා හරි ගොඩාක් දෙනා මැරුණා" සොක්පල් මතකය අවදි කරයි.
සොක්පල් ඩින්ගේ ආච්චි මිය ගියේ ඔහුගේ දෑත මතමය. දැනටත් ඔහු ඇයගේ මිනී අළු සුරක්ෂිතව තබාගෙන සිටියි. ආච්චීගෙන් පසුව ඔහුගේ සිව්හැවිරිදි සහෝදරයා මියගියේ මැලේරියා රෝගය වැළදීමෙනි.
"ඔවුන් සියළුදෙනා මිය යනදෙස බලා සිටි මට සිතුනේ ඔවුන් වාසනාවන්තයන් ලෙසයි, ඔවුන් මේ අතොරක් නැති වදවේදනාවන්ගෙන් නිදහස් වුණා, ඒත් අවාසනාවන්ත මා හට තව තවත් ඒවාට ගොදුරුවෙන්නට නියමිතව තිබුණා."
1979 වසරේදී වියට්නාමය විසින් සිදුකළ ආක්‍රමණයෙන් පසු කෙමරුජ් පාලනය අවසන් වූ අතර සොක්පල් ඩින් ඇතුලු පිරිසට නිදහස ලැබිණි. වසර 30කටත් එහා අතීතයේ සිදුවූ අමිහිරි සිදුවීම් තවමත් ඔහුගේ මතකයෙන් ඉවතට ගොස් නොමැත.
ජර්මනිය
ෆ්‍රෙඩී නොලර්ට, කුප්‍රකට අවුට්ස්විච් බලා යන දුම්රියට ගොඩවන්නට බලකෙරෙන්නේ එහි ගිය දහස් ගණනකට පොදුවූ 'නොඑන ගමන්' ඉරණමට යටත්වය.
"අපි ගිය දුම්රියේ පෙට්ටි 10ක් තිබුණා, ඒවයේ සිය ගණනක් මිනිස්සු පුරවලා දාලා තිබුණා. අපි පුළුවන් තරම් උත්සාහ කරා ගොඩාක් අසරණ වෙලා හිටපු කුඩා ළමයි, වයසක අය සහ කාන්තාවන්ට තෙරපීම අවම කරන්න, ඒත් අවාසනාවකට ගමනාන්තය වෙන කොට කුඩා ළමයෙක් සහ මහළු අය තිදෙනෙක් මරණයට පත්වෙලා තිබුණා.
ඔවුන් අපිව (තරුණයින්) නාවලා, කොන්ඩේ රැවුල කපලා, අංක කෙටුවා. ළමුන් කාන්තාවන් හා වයසක පිරිස් ගෑස් උදුන්වල දාලා මරලා දානවා කියලා අහන්න ලැබුණා. අපි දැනගෙන හිටියේ ජර්මනිය කියන්නේ බොහොම උසස් සංස්කෘතියක් තිබෙන රටක් කියලා, ඒක නිසා මුලින්ම මේවා විශ්වාස කරන්නත් බැරි වුණා. ඒත් මිනී පිච්චෙන ගන්ධය හතර අතේ පැතිරෙන කොට මේ කියන්නෙ බොරු නෙවෙයි කියලා තේරුණා"
ෆ්‍රෙඩී නොලර් හෙවත් 157103- අංකයක් බවට පත් වූ මිනිසා
අවුට්ස්විච් කඳවුරේ රඳවා ගෙන සිටි ළමුන්- 1945 ජනවාරි 27 වන දින සෝවියට් හමුදා විසින් කඳවුර ගලවා ගැනීමෙන් පසු. ජනවාරි 27 "හෝලෝකොස්ට් සමරු දිනය" ලෙස නම් කෙරුණේ සමූලඝාතනය පරාජය කරනු ලැබීම සංකේතාත්මකව ස්මරණය කරනු පිණිසයි.
දිගින් දිගටම බර වැඩ සහ කුසගින්නේ සිටීම නිසා පමණක් නොව රුසියානුවන් පැමිණෙන විට සිදුකළ "මරණයේ පා ගමනේ"දීවත් (Death March Evacuation : [වැඩිදුර කියවන්න] ) මිය නොගොස් සිටීමට නොලර් ශක්තිමත් විය. මිත්‍රපාර්ශ්වික හමුදා ප්‍රහාර වැඩිවු 1945 වසරේ මුල්සමයේ බර්ගන් බෙලසන් නම් සිරකඳවුර දැඩි ආහාර හිඟයකට මුහුණ පෑවේය. අමු අල සොයා පොළොව හෑරීමේ සිට තියුණු ගල් මුල් වලින් මියගිය මිනිස් සිරුරු කොටස් කඩා පුළුස්සා කෑමට තරම් තත්ත්වය දරුණු විය.
"සදාචාරයක් පවතින තත්ත්වයක් නෙවෙයි ඒක...!" නොලර් පවසයි.
1945 අප්‍රේල් මාසයේදී බ්‍රිතාන්‍ය හමුදාවන් පැමිණ සිරකරුවන් නිදහස් කරගන්නා ලදී.
ලෝකයේ කලාප ත්‍රිත්වයක සිදුවූ මනුෂ්‍යයින්ට එරෙහි දරුණු සංහාර ත්‍රිත්වයක සංකේතාත්මක අත්දැකීම් එලෙසය. දැනට අනූ දෙහැවිදිරි ෆ්‍රෙඩී නොලර් විසින් හෝලෝකොස්ට් අත්දැකීම් පිළිබද පාසැල් දේශන පවත්වමින් සිටියි. සොක්පල් ඩින් විසින් සිය අත්දැකීම් ඇතුලත් කෘතියක් රචනා කරමින් සිටියි. විවාහ නොවීමට හෝ දරුවන් නොලැබීමට සිතා සිටි මසරෙකා අවසානයේ තමන් සිත වෙනස් කොට ගෙන මේ වන විට විවාහ වී දරුවන් තිදෙනෙකුගේ මවක් වී සිටියි.
මේ ඔවුන්ගේ කතාවයි. (බලන්න- "Forgive or forget" | ගාඩියන් වෙබ් අඩවිය තැනූ වීඩියෝව)
මරණය පිළිබඳ සමීප අත්දැකීම් වැලලී ඇති අප වැනි රටක මිනිසුන්ගේ අත්දැකීම් මීට වඩා වෙනස් යැයි සිතන්නේ කෙසේද?
උක්ත සංහාරයන් තුනෙන් දෙකක් ම වර්ගවාදයේ ප්‍රතිඵලයන් ය. කාම්බෝජ අත්දැකීම අධි-දෘෂ්ටිවාදී මුග්ධකමකි. වර්ගවාදයටත් මුග්ධභාවයටත් සිදු කළ හැකි විනාශයේ තරම මේ ඉතිහාස කතා අපට පෙන්වා දෙයි. ඒවායෙන් ලබා ගත යුත්තේ "ආතල්" නොව "පාඩම්" ය...!
මේ වියමන ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න-
Tags- Hitler, Holocaust, Testimonies of Genocide Survivors, Sophie Musabe Masereka- Ruwanda Genocide survivor, Freddie Knoller- Holocaust Survivor, Sokphal Din- Khmer Rouge Genocide Survivor, Germany, Rwanda, Cambodia
Currents
වෙසෙස් බූන්දි
අදහස් බූන්දි
කතා-බස් කරන්ට්ස්
රත්තරං ටික
කෙටියෙන්
ඔමරි කරන්ට්ස්
ඔත්තු කරන්ට්ස්
කට කොකියනවට
පැන බූන්දි
Viva Che
BoondiLets
Raha
Cine බූන්දි
රංග බූන්දි
සිත්තර බූන්දි
රහ කතා-බස්
අදහස් බූන්දි
රත්තරං ටික
රහ ඔත්තු
රහ වීඩියෝ
චිත්‍රකතා
BoondiLets
Sookiri
වෙසෙස් බූන්දි
කතන්දර බූන්දි
පොත් බූන්දි
සූකිරි කතා-බස්
අදහස් බූන්දි
රත්තරං ටික
සූකිරි ඔත්තු
රන් රෝස
BoondiLets
Plus
ප්‍රතිචාර
අඩවි දත්ත
Facebook Page
Boondi Google+
Boondi RSS
සුමුදු තිවංක ගමගේගෙන් තවත් වියමන්
අදහස්
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ- තෙවැනි විකල්පය පිළිබඳ විමසුමක්
අදහස්
නවක වදය- දේශපාලනික කියවීමක්
වෙසෙස්
වේල් ගෝනීම්- අරාබි වසන්තයේ කසකරුවා පිටුවහලේ
වෙසෙස්
හා හා බලාගෙනයි...!
අදහස්
ඉස්ලාම් අන්තවාදය- ලාංකේය සන්දර්භයක් තුළ....
තවත් වෙසෙස් බූන්දි
මැදියම් රැයේ වාහනවලට අතවනන සුදු හැඳි ගැහැනිය
වාලම්පුරි- වාසනාව, විහිළුව සහ මිත්‍යාව
ආගිය අතක් නැති වූ 'මහසෝනා'
අපි තමයි නියම විප්ලවකාරයෝ..!
දත්තවාදී යුගයේ විප්ලවවාදින් හඳුනාගනිමු!
BoondiLets
මයිකල් මුවර් කියයි.
ධනවාදය, අප විශ්වාස කරන සාධාරණත්වය, තෝරාගැනීමේ නිදහස, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය බඳු සියළු දේවලට එරෙහිය. එය ඇත්තේ, ධනවතුන් රැකීමටත් බඩජහරිකම නීත්‍යානුකූල කොට පවත්වා ගැනීමටත් ය. කෑදරකම අපගේ ආර්ථික... [More]
What's New | අලුතෙන්ම
කවි|
ආනන්ද
31-Secs
(රෝහණ පොතුලියැද්ද) මාලා කරුවෙකු සේ මල් සොයා යන
සසර සැරි ගමනක ඉම
අතහැරීම ම නිවන කියන උතුමෙකු
අත නෑර අල්ල ගති ආනන්ද
මල,පැහැය,සුවඳ, ඈ... [More]
සසර සැරි ගමනක ඉම
අතහැරීම ම නිවන කියන උතුමෙකු
අත නෑර අල්ල ගති ආනන්ද
මල,පැහැය,සුවඳ, ඈ... [More]
Cine|
අසන්ධිමිත්තා- වෘත්තයෙන් ආපස්සට
3-Mins
(ඩිල්ෂානි චතුරිකා දාබරේ) සාහිත්‍යය හෝ සිනමාපට තවදුරටත් සාම්ප්‍රදායික ආකෘතියම නොපතයි. රසවිඳින්නන්ව සාමාන්‍ය කතාවකින් නළවාදැමීමට නොහැකිය. තවදුරටත් ඔවුහුද හුරුපුරුදු නිර්මාණ ස්වභාවයම නොපතති. නිර්මාණකරුවකු... [More]
Cine|
රාමු තුළ යළි රාමු වුණු "දැකල පුරුදු කෙනෙක්"
6-Mins
(විකුම් ජිතේන්ද්‍ර) මේ යුගය ඡායාරූප හා කැමරා යුගයක් වන අතර වෘත්තීය හෝ අර්ධවෘත්තීය කැමරා භාවිත කරන ආධුනිකයා පවා අධි සුන්දරත්වයෙන් යුතු ඡායාරූප... [More]
අදහස්|
To Sir, With Love!
2-Mins
(තාරක වරාපිටිය) To Sir With Love යනු මීට වසර 28 කට පමණ ඉහතදී කළු සුදු ටෙලිවිෂන් තිරයකින් මා බැලු චිත්‍රපටයකි. එය එතෙක්... [More]
වෙසෙස්|
මැදියම් රැයේ වාහනවලට අතවනන සුදු හැඳි ගැහැනිය
5-Mins
(තිලක් සේනාසිංහ ) අද මෙන් මහජනයා හෝ රථවාහන බහුල නොවූ මීට දශක හය හතකට පෙර ඇතැම් දිනවල මැදියම් රැය ආසන්නයේ දී කොළඹ බොරැල්ලේ... [More]
ඔත්තු|
හෙල්මලී ගුණතිලකගෙන් 'සහස් පියවර'
5-Secs
හෙල්මලී ගුණතිලක විසින් රචිත පළමු කෙටිකතා එකතුව වන 'සහස් පියවර' කෘතිය මුද්‍රණද්වාරයෙන් එළි දක්වා තිබේ.... [More]
පොත්|
ඉණෙන් හැලෙන කලිසමක් රදවා ගන්න තතනමින්...
2-Mins
(රෝහණ පොතුලියැද්ද) පුද්ගල නාමයක්, වාසගමක් දුටු කල්හි ඔහුගේ ජාතිය/ ආගම/ කුලය/ ලිංගය/ ග්‍රාමීය, නාගරිකබව සිතියම් ගත කිරීම සාමාන්‍ය පුරුද්දක්. නමුත් "ඩොමිනික් චන්ද්‍රසාලි"... [More]
කෙටියෙන්|
මොන එල්ලුං ගස් ද?
පොත්|
උමතු වාට්ටුවට අප්පචිචී ඇවිත්!
6-Mins
(කේ.ඩී. දර්ශන) 'උඹට එහෙම යන්න බැහැ උඹ ඉන්න ඕනෙ මම ළඟ. මගේ හෙවණැල්ලෙන් මිදෙන්න උඹට බැහැ.'
(-41 පිට)
'මම ගල් ගැහී අප්පච්චී දෙස බලාගෙන... [More]
(-41 පිට)
'මම ගල් ගැහී අප්පච්චී දෙස බලාගෙන... [More]
රත්තරං ටික|
මෙන්න බත් කූරෙක්!
28-Secs
මත්සුවා බැෂෝ යනු කෘතහස්ත ජපන් කවියෙකි. බැෂෝගෙ කවිකාර කම දැක දිනක් ඔහුගේ ශිෂ්‍යයෙකු ද කවියක්... [More]
කවි|
ජානූ! පේ‍්‍රමයෙන් විතැන් විය හැකි දැයි මට කියන්න
24-Secs
(තුෂාරි ප්‍රියංගිකා) එකින් එක මතක අහුලමි
මංජුසාවකි හදවත මතක අහුරමි
සීත හිමයේ මිදුණු හිමකැටිති යට
ඔබට කවි ලියා සඟවමි
ජානූ!
පසුපස සෙවණැල්ල සේ ඇදෙමි... [More]
මංජුසාවකි හදවත මතක අහුරමි
සීත හිමයේ මිදුණු හිමකැටිති යට
ඔබට කවි ලියා සඟවමි
ජානූ!
පසුපස සෙවණැල්ල සේ ඇදෙමි... [More]
පොත්|
සෞන්දර්යය වෙනුවට කටු අතු- අපේ යුගයේ උරුමය!
13-Mins
(චූලානන්ද සමරනායක) කිවිඳියකගෙ කාව්‍ය ග‍්‍රන්ථයක් එළිදක්වන මොහොතක ඇගේ කවියට ප‍්‍රවේශ වෙන්න වඩාම සුදුසු මාවත මොකක්ද? මේක ටිකක් විසඳගන්න අමාරු ප‍්‍රශ්ණයක්. මොකද අද... [More]
ඔත්තු|
'නො පවතිනු වස් ප්‍රේමය ව පවතිමි' සහ 'පියා නො හැඹූ පියාපත්'- දෙසැ. 01
11-Secs
මාලතී කල්පනා ඇම්බ්‍රෝස්ගේ 'නො පවතිනු වස් ප්‍රේමය ව පවතිමි' සහ 'පියා නො හැඹූ පියාපත්' කාව්‍ය... [More]
වෙසෙස්|
වාලම්පුරි- වාසනාව, විහිළුව සහ මිත්‍යාව
1-Mins
(තාරක වරාපිටිය) ලංකාවේ ඉහළ "අලෙවි වටිනාකමක්" ඇති, ‘අනුහස් ඇති’ ගුප්ත වස්තුවකි වාලම්පුරිය. මෙම ‘වටිනාකම’ තීරණය වන්නේ එහි ඇති ද්‍රව්‍යමය වටිනාකම හෝ වෙනත්... [More]
පොත්|
"මතක වන්නිය" හෙවත් උතුරේ ශේෂ පත්‍රය
3-Mins
(සුරෝෂන ඉරංග) කලා කෘතියකින් භාවමය කම්පනයක් ඇතිකළ හැකි නම් එයට කිසියම් සමාජ බලපෑමක් සිදුකළ හැකිය. එසේ කම්පනයත්, පශ්චාත්තාපයත් ජනිත කළ, දමිළ බසින්... [More]
අදහස්|
විද්‍යාවේ සියවසක පිම්ම!
2-Mins
(තාරක වරාපිටිය) පසුගිය සියවසේ මිනිස් ශිෂ්ඨාචාරය මුහුණපෑ ප්‍රධාන මාරක අභියෝග තුන වුයේ වසංගත, සාගත හා සංග්‍රාමයන්ය. ඒ සියවස තුල එසේ ඉන් මියැදුන... [More]
කරන්ට්ස්|
"අඟ"
19-Secs
(උපුල් සේනාධීරිගේ) අංඟ පුලාවකට නැති මිනිස්සු
තම හිස අත ගෑහ
අඟක්... ඔව් අඟක්
රයිනෝසිරසක හැඩගත් අඟක්
මොළයක් නැති සිරසක්
තෙතක් නැති හදවතක්... [More]
තම හිස අත ගෑහ
අඟක්... ඔව් අඟක්
රයිනෝසිරසක හැඩගත් අඟක්
මොළයක් නැති සිරසක්
තෙතක් නැති හදවතක්... [More]
වෙසෙස්|
ඇනා කැරනිනා සහ ඇනා ස්ටෙපානොව්නා
7-Mins
(ඩිල්ෂානි චතුරිකා දාබරේ) ලියෝ තෝල්ස්තෝයි විරචිත ඇනා කැරනිනා නවකතාවේ ප්‍රධාන කථා නායිකාව වන ඇනා අර්කෙඩියෙව්නා කැරනිනා නමැති චරිතය ගොඩනැංවීම සඳහා තෝල්ස්තොයිට කාන්තාවන් කිහිප... [More]